Onnodig meer faillissementen door die veroorzaakt door “Wet Werk en Zekerheid”

Pieter Knabben, insolventie adviseur

Waarom was een grote toename de afgelopen maanden van grote Retail bedrijven in Nederland?
Dit onderwerp gaat over de vraag waarom Retail ketens eerst faillissement moeten aanvragen om vervolgens een doorstart te kunnen maken in een afgeslankte vorm, al dan niet met een nieuwe eigenaar.

Zonder een wel overwogen en goed voorbereid doorstart scenario zou het onmogelijk zijn voor deze Retail ketens met een schone lei na faillissement door te kunnen gaan met de exploitatie van de ondernemingen.
Juist door de doorstart na een faillissement is er een nieuwe situatie ontstaan, vrij van schulden. De overnemende partij is bevrijd van de ondraaglijk zware schulden- en financieringslast. De nieuwe organisatie staat het vrij nieuwe arbeids- en huurovereenkomsten af te sluiten en is nergens meer aan gebonden.
Mijn persoonlijke ervaring is, op dit vakgebied dat er onvoldoende interesse is voor de verouderde Faillissementswet in ons land.
Er zijn te weinig initiatieven genomen de faillissementswet te herzien. Als er faillissementen worden uitgesproken zijn de linkse media er als de kippen bij om een negatief artikel te publiceren waar niemand bij gebaat is.
Het arbeidsrecht, en met name de transitievergoedingen zijn onbetaalbaar en bij een ontslagronde of een herstructurering kunnen de transitie vergoedingen hoog oplopen. Een onderneming in zwaar weer kan deze kosten simpelweg niet opbrengen.
Laten we eens kijken naar de torenhoge huren voor winkelpanden in de grote steden. Verhuurders hebben in de regel een acuut probleem als een Retail keten failleert en krijgen vervolgens te maken met meestal langdurige leegstand met alle financiële gevolgen van dien.
Verhuurders zullen bij een doorstart eieren voor hun geld kiezen, nieuwe contracten willen afsluiten en de huidige huurprijs onder de economische omstandigheden moeten verlagen.
Het reorganiserend vermogens besef van Nederlandse directeuren is ondermaats. Het taboe en de angst voor gezicht en reputatieschade. De gedachte alleen al aansprakelijk gesteld te worden voor als was het maar “kennelijk onbehoorlijk bestuur” boezemt angst in bij het gros van statutair directeuren.
Nog steeds is er onvoldoende aandacht voor de drempels die de Nederlandse Faillissementswet, met name de Arbeidsrechtelijke wetgeving, maar ook de – de Huurwet aan een onderneming in zwaar weer oplegt.
Het ‘reorganiserend vermogen’ in Nederland schiet nog altijd tekort, het besef dat hij in de meeste situatie nooit meer goed komt, realiseert men zich niet.
De in 2015 ingevoerde “Wet Werk en Zekerheid” (WWZ) draagt zelfs bij aan het aantal faillissementen in 2020.
Uiteraard is het niet zo dat de ondergang van een onderneming wordt ingezet vanwege de beperkingen in wetgeving.
Zwaar weer breekt aan vanwege gebrek aan omzet en marge, een gebrek aan commerciële focus, te lage productiviteit, maar ook aan een zwakke algemene leiding en met name aan zwak financieel management.
Hoewel de transitie vergoedingen bedoeld zijn voor – om bedrijfseconomische redenen – ontslagen werknemers een vastgelegd en voor ieder geldend vangnet te bieden, werkt deze verplichte vergoeding compleet averechts voor het middelgrote bedrijf.
Gelukkig kan het kleinbedrijf (tot 25 medewerkers) tot 2020 nog terugvallen op een lagere transitievergoeding.
Faillissementen zullen in 2021 gestaag toenemen, economen verwachten een tsunami aan faillissementen. Voor ondernemers worden het spannende tijden, en voor velen wis het nu tijd om te schakelen en plannen te maken voor 2021.

Gerelateerd